aşkk

Bir haftadır aralıksız yağan kar nihayet durdu. Yollar kapalı. Yirmi cm. ye ulaşan kar araçlara geçit vermiyor. Trafikte araç görmek mümkün değil bu koşullarda.  Mecbur kalan bir kaç kişi de kayan araçlarının içinde panikleyip yeniden stop eden araçlarından inip, düşe kalka komik görüntüler eşliğinde yürümeye çalışan diğer insanlara karışıyorlar. Herkes bu doğal muhteşem görüntünün tadını çıkartmayı çoktan unutmuş bile. Özgürlüğü kısıtlayan bu can sıkıntısı durum için çareler arıyorlar. Penceremin önünde bir taraftan dışarda olan biteni izliyor bir taraftan da bu muhteşem güzelliğin tadını çıkartıyorum. Epey zamandır sesi soluğu çıkmayan telefonuma yöneldiğimde hatların çalışmadığını görüyorum. Biraz canım sıkılır gibi oluyor ama fazla üstünde durmuyorum mutfağa doğru yönelip kendime sıcacık demli taze bir çay yapma fikri yüzümü güldürüyor. Bir haftadır şehre çöken sessizliği helikopter sesleri bölüyor, o an zihnimde birisinin hastalanıp yardıma koşan Kızılay helikopterinin hastaya ulaştığı sahne canlanıyor. Sesler daha bir kuvvetleniyor elimdeki çay makinasını yerine bırakıp mutfak penceresine doğru ilerliyorum. O an da askımın helikopterden inmiş ve çalışan helikopterin rüzgârının da etkisiyle biraz da zorlanarak karlar içinde güçlükle bana doğru ilerlediğini görüyorum. Günlerdir göremediğim sevgilime özlemle koşuyorum. Kapıyı açtığımda gülümserken kısılan gözleriyle bana hala burada mısın sen diye çıkışmasıyla buluşuyorum. Nereye diye sormak bile aklıma gelmeden çizmelerimi ve kalın beyaz paltomu üstüme geçirmem birkaç dakika içinde gerçekleşiyor. Düşmeyeyim diye belimden kavrayan aşkımla nereye gittiğimi bilmeden acaba şimdi hangi sürprizle karşılaşacağımın heyecanı içinde helikoptere doğru yürüyoruzJ